De relatie tussen docent en DODO

Abstract

In 2010 constateerde de Inspectie voor het Onderwijs dat het schrijfniveau van leerlingen uit groep 6 tot en met groep 8 te laag is. Vanwege het groot maatschappelijk belang van het schrijven van goede teksten heeft Universiteit Utrecht in samenwerking met het Cito en Avans Hogeschool het Schrijfproject in de startblokken gezet. Binnen dit project wordt het doel om kinderen beter te leren schrijven nagestreefd en om dit doel te bereiken is de methode Tekster ontwikkeld. Het uitgangspunt van Tekster is een schrijfstrategie, waarbij drie acroniemen zijn opgesteld als hulpmiddel voor het aanleren van deze strategie. De letters van de acroniemen staan voor de stappen van het schrijfproces. VOS voor groep 6, DODO voor groep 7 en EKSTER voor groep 8. In deze casestudie wordt gekeken naar hoe een door een collega getrainde leerkracht van groep 7 omgaat met deze lesmethode. Door middel van observaties, vragenlijsten en een interview wordt er gekeken naar hoe de leerkracht gebruik maakt van leerkracht-modeling, feedback, klassikale interactie, de acroniemen en tijdsindeling. Opmerkelijk is dat de leerkracht tijdens het interview aangeeft geen enkele vorm van training te hebben gehad. Ondanks het niet volgen van een training blijkt uit de resultaten dat deze leerkracht zich redelijk goed aan de richtlijnen van de docentenhandleiding heeft gehouden. Alleen leerkracht-modeling komt nauwelijks terug in de geobserveerde lessen.