The Time Traveler's Wife: onconventionele liefde in dramapuzzelfilms

Abstract

In het wetenschappelijke discours rondom puzzelfilms (films met complexe vertelstructuren) wordt aandacht geschonken aan onderzoek naar dramapuzzelfilms. Dramapuzzelfilms verbinden een complexe vertelstructuur met een focus op liefdes- en familieverhalen. Filmwetenschappers stellen dat deze films de voorkeur voor stereotype liefdesverhalen die in Hollywood heerst benadrukken omdat ze ondanks de complexe vertelstructuur verhalen vertellen die om conventionele waarden draaien. Het is daarom relevant om een dramapuzzelfilm die vanaf het begin met conventionele aspecten van een liefdesverhaal breekt te analyseren: THE TIME TRAVELER’S WIFE. Uiteindelijk wordt op deze manier de onderzoeksvraag, ‘Op welke manier staat de gefragmenteerde structuur in dienst van een onconventioneel liefdesverhaal?’ beantwoord. Om antwoord te geven op deze vraag wordt ingegaan op de narratieve opbouw van de film, de uitwerking van de hoofdpersonages Henry en Clare en de moraliteit van hun handelingen. De narratieve analyse wordt onderbouwd aan de hand van theoretische concepten met betrekking tot klassieke Hollywoodconventies. Uiteindelijk wordt aangetoond dat de film geen conventioneel liefdesbeeld kan presenteren omdat er door de tijdsprongen grote leeftijdsverschillen tussen de personages ontstaan en er sprake is van liefde tussen een volwassen man en een kind. Door de gefragmenteerde structuur gaat de oorzaak-gevolgketen in een cirkel voort. Er wordt een liefde gepresenteerd die zich tussen dwang en lot beweegt en die zich losmaakt van tijd, leeftijd, wensen en keuzes van de personages. Door de gefragmenteerde structuur bestaat er geen vast moreel centrum in de film dat zich op conservatieve waarden focust. De open vragen die na de film onbeantwoord blijven tonen aan dat deze dramapuzzelfilm Hollywoods wens naar een oplossing en een ‘happy end’ niet vervult.