They Call These The Careless Years, But I Know They’re Wrong!

Abstract

De jaren ’50 waren voor Hollywood en het Amerikaanse publiek een tijd van veranderingen en dubbelzinnigheden. Jongeren hadden voor het eerst meer te besteden, wat als gevolg had dat zij een belangrijke doelgroep werden voor de filmindustrie en een eigen subcultuur gingen vormen. Deze subcultuur kwam onder andere naar voren in de opkomst van de clean teen. Deze films waren gericht op tieners, maar moesten ook geschikt gevonden worden door volwassenen. Dit had als gevolg dat er door de Production Code Administration extra streng werd gecontroleerd op de clean teen. In de jaren ’50 brokkelde de macht van de PCA af, maar het toezicht op de clean teen werd niet minder. Omdat er juist op dit genre strenger werd gelet heb ik onderzoek gedaan naar de manier waarop mogelijke zelfcensuur naar voren komt in de clean teen THE CARELESS YEARS (Arthur Hiller, 1957). Deze film gaat thematisch in op een onderwerp dat moeilijk te rijmen was met de code, namelijk het hebben van seks voor het huwelijk. Ik heb een close reading filmanalyse uitgevoerd waarbij ik zowel naar de narratologie als de stijl heb gekeken en deze vervolgens heb gekoppeld aan elementen uit de code. Uit deze analyse is gebleken dat er met name op het dialoog mogelijk censuur is toegepast terwijl de impliciete boodschap toch naar voren komt door de combinatie van dialoog en bepaalde beeldelementen. Er lijkt continu sprake te zijn van een dubbele laag die ook naar voren komt in de culturele context waarin de film is geproduceerd. In deze tijd werden tieners geconfronteerd met tegenstrijdige moralistische boodschappen. Het in stand houden van deze dubbele laag verschaft de clean teen echter een sterke economische positie binnen Hollywood, omdat zowel ouders als tieners worden aangesproken.