| dc.description.abstract | In dit eindwerkstuk, met als casus ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND, wordt onderzoek gedaan naar de mogelijkheden tot betrokkenheid van de kijker die door de filmische tekst worden gecreëerd, middels een vertelling via herinneringen. De vraag die hierin centraal staat is de volgende: Op welke manier(en) speelt herinnering een rol in de constituering van betrokkenheid van de kijker bij het personage Joel in de film ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND? De structure of sympathy van Murray Smith wordt gebruikt als analysemodel, waarmee het onderzoek aansluit bij de cognitivistische filmtheorie. Met zijn theorie noemt Smith engagement als een alternatief concept voor identificatie, waarmee hij de relatie tussen tekst en kijker beschrijft. De structure of sympathy is onderverdeeld in recognition, alignment en allegiance.
Uit het onderzoek blijkt dat voornamelijk in het eerste deel van de film de focus continu op het personage Joel ligt en dat de kans groot is dat de kijker sympathie voelt jegens Joel, dankzij de stilistische en narratieve constructie van zijn herinneringen. Dit draagt bij aan de betrokkenheid van de kijker en is tegelijk de eerste manier waarop herinnering een rol speelt in de constituering van betrokkenheid. Daarnaast blijkt uit de narratieve analyses van het eerste en tweede deel van de film op het niveau van alignment voornamelijk spatial attachment te zijn tot Joel, waarin diepe subjective access wordt gegeven tot het personage. Uiteindelijk resulteert dit halverwege het tweede deel van de film in het bereiken van het niveau van allegiance, mede dankzij een conflict dat bij het personage plaatsvindt. Uit deze bevindingen vloeit voort dat, naast de narratieve en stilistische constructie van Joels herinneringen, ook de inhoud ervan een rol speelt in de constituering van betrokkenheid. In de stilistische en narratieve analyses van het derde deel van de film blijkt het opwekken van sympathie middels vormgeving van Joels herinneringen en het verkrijgen van subjective access tot Joel te zijn verminderd vergeleken met de eerste twee delen. In combinatie met het conflict dat aan het eind van de film plaatsvindt bij de kijker zorgt dit voor een vermindering van betrokkenheid. Hieruit blijkt dat ten slotte ook de herinnering van de kijker een rol speelt in de constituering van betrokkenheid. | |
