Miscommunicatie tussen arts en migrantenpatiënt in de huisartspraktijk. Een onderzoek naar de verschillen in het aantal miscommunicaties tussen consulten met en zonder informele tolk, en bij hoog en bij laag wederzijds begrip.

Abstract

Het doel van deze studie is het verkrijgen van inzicht in verschillende vormen van miscommunicatie die aan bod komt tijdens het consult van een Nederlandse huisarts met een migrantenpatiënt. Het doel is bovendien om te onderzoeken of er een verschil bestaat tussen het aantal vormen van miscommunicaties bij consulten in de groepen hoog en laag wederzijds begrip. Daarnaast om te onderzoeken of er een verschil bestaat tussen het aantal miscommunicaties bij de consulten met en de consulten zonder informele tolk. Vraag 1 luidt: “Is er een statistisch verband tussen het achteraf geclassificeerd zijn als ‘hoog’ of ‘laag wederzijds begrip’ en het aantal vormen van miscommunicaties bij consulten met een autochtone arts en een migrantenpatiënt?”. Vaag 2 in deze studie luidt: “Is er een statistisch verband tussen de aanwezigheid van een informele tolk en het aantal vormen van miscommunicaties bij consulten met een autochtone arts, een migrantenpatiënt en een informele tolk?” Eenendertig geselecteerde transcripten van consulten uit het RICIM corpus zijn geanalyseerd op basis van de vormen van miscommunicatie. Hierna is door middel van het uitvoeren van twee t-toetsen het verschil getoetst tussen het aantal vormen van miscommunicatie bij de consulten van de groepen laag en hoog wederzijds begrip. En het verschil is getoetst tussen het aantal vormen van miscommunicatie bij de aan-en afwezigheid van een informele tolk. De resultaten geven aan dat er een verschil bestaat tussen het aantal aangetroffen miscommunicaties tijdens een consult en de classificatie als hoog of laag wederzijds begrip. Daarnaast is er geen verschil aangetoond tussen het aantal aangetroffen vormen van miscommunicatie en de aanwezigheid van een informele tolk. Er kan geconcludeerd worden dat het aantal aangetroffen vormen van miscommunicatie in een consult verschillend zijn voor de groepen hoog wederzijds begrip en laag wederzijds begrip. Arts en patiënt geven dit beiden aan. Het hoge of lage wederzijds begrip blijkt daarnaast gedeeltelijk uit het aantal vormen van miscommunicatie dat voorkomt in een consult. Ook kan de conclusie worden getrokken dat er naar aanleiding van de resultaten niet beoordeeld kan worden of de aanwezigheid van een informele tolk tijdens het consult tot miscommunicatie leidt, of juist resulteert in het oplossen van misverstanden tussen arts en migrantenpatiënt. Er is namelijk geen causaal verband getoetst.