Kamp Amersfoort en het Rode Kruis: Hulp van Buitenaf

Abstract

Tussen 1941 en 1945 werden ongeveer 35.000 oorlogsslachtoffers in Kamp Amersfoort vastgehouden. Het Nederlandse Rode Kruis had de taak de gevangenen in dit concentratiekamp te hulp te schieten. In deze scriptie is onderzocht in hoeverre het deze hulpverlening van het Rode Kruis succesvol is geweest. De scriptie sluit aan op recent onderzoek van het NIOD naar de activiteiten van het Nederlandse Rode Kruis gedurende de Tweede Wereldoorlog. Het levert tevens een bijdrage aan de historiografie van Nederlandse concentratiekampen.

In de scriptie wordt aan de hand van een verslag van het Rode Kruis uit 1945 onderzocht welke factoren de hulpverlening tot een succes maakten en welke omstandigheden de hulp juist bemoeilijkten. Uiteindelijk wordt het handelen van het Rode Kruis met betrekking tot de gevangenen in Kamp Amersfoort geëvalueerd. Hierbij is de conclusie dat het Rode Kruis, ondanks dat de hulpverlening laat op gang kwam, de leefomstandigheden van de gevangenen heeft verbeterd. Bovendien concludeert dit onderzoek dat de naoorlogse kritiek op de werkzaamheden van vrijwilligers genuanceerd moet worden vanwege de gevaren die aan de hulpverlening gebonden waren.