Dyslexie en de Engelse taalvaardigheid

Abstract

Dyslexie wordt gedefinieerd als een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren van het accuraat en/of vlot toepassen van het lezen en/of spellen op woordniveau. In huidig onderzoek is er gekeken naar verschillen in de Nederlandse en Engelse taalvaardigheid tussen niet-dyslectische kinderen en dyslectische kinderen. Daarnaast is er gekeken naar het verband tussen het niveau van de Nederlandse taalvaardigheid en het niveau van de Engelse taalvaardigheid in beide groepen. Het begrip taalvaardigheid werd geoperationaliseerd door middel van scores op technisch lezen, spelling en woordenschat. In totaal hebben 165 kinderen uit de eerste en tweede klas van de middelbare school deelgenomen aan het huidige onderzoek. Bij deze kinderen zijn verschillende tests afgenomen om hun niveau van lezen, spelling en woordenschat van de Nederlandse en Engelse taalvaardigheid te meten. Met dit onderzoek werd bekeken of de Engelse taalvaardigheid eventueel een toevoeging kan zijn aan de huidige diagnostiek van dyslexie. Uit dit onderzoek is gebleken dat er een significant verschil is tussen niet-dyslectische leerlingen en dyslectische leerlingen op het gebied van Nederlands en Engels technisch lezen, spelling en woordenschat. Daarnaast is er aangetoond dat de Nederlandse taalvaardigheid een voorspeller is voor het niveau van de Engelse taalvaardigheid voor beide groepen op het gebied van technisch lezen en spelling. De Nederlandse woordenschat is geen voorspeller voor het niveau van de Engelse woordenschat bij dyslectische leerlingen, maar wel bij niet-dyslectische leerlingen. Uit het huidige onderzoek kan geconcludeerd worden dat de Engelse taalvaardigheid een goede toevoeging kan zijn aan de diagnostiek van dyslexie.