De samenhang tussen sociale acceptatie, globale zelfwaardering en bewegingsparticipatie van basisschoolkinderen met en zonder verhoogd risico op Developmental Coordination Disorder (DCD).

Abstract

Achtergrond. Kinderen met Developmental Coordination Disorder (DCD) worden beperkt in het motorisch functioneren, wat gerelateerd is aan minder bewegingsparticipatie. Dit vormt een risicofactor voor sociaal-emotionele- en psychische problemen. Weinig onderzoek is gedaan naar de risicofactoren voor een lage mate van bewegingsparticipatie. Doel. Ter bevordering van kennis over deze risicofactoren is bekeken of er een verschil is tussen kinderen met en zonder hoog-risico op DCD in het gevoel van sociale acceptatie en de globale zelfwaardering. Daarnaast is bekeken of er een samenhang bestaat tussen bovengenoemde variabelen en de bewegingsparticipatie en of deze verschilt tussen de onderzoeksgroepen. Methode. Bij 66 kinderen in de bovenbouw van de basisschool (N=30 hoog-risico DCD, N=36 controlegroep) is met de Competentie Belevingsschaal Kinderen (CBSK) het sociale acceptatiegevoel en de globale zelfwaardering onderzocht. Met de vragenlijst ‘Ik doe mee met…’, is de mate van bewegingsparticipatie onderzocht. Verschillen tussen de onderzoeksgroepen zijn bekeken met een onafhankelijke t-test. De correlatie en het verschil per groep zijn onderzocht met de Pearson correlatie en de Fisher-Z toets. Resultaten. Kinderen met een hoog-risico op DCD behaalden significant lagere scores op het gevoel van sociale acceptatie en de globale zelfwaardering. De verwachte samenhang en verschil in samenhang tussen de onderzoeksgroepen zijn niet teruggevonden. Conclusie. Onderzoeksbevindingen tonen aan dat er geen correlatie bestaat. Meer onderzoek met een grotere aselecte steekproef en andere meetinstrumenten is nodig om de correlatie nader te onderzoeken. Hierbij kan het verschil tussen kinderen en adolescenten onderzocht te worden.