Zelfredzaamheid van welzijnscliënten. Een benadering vanuit individualistische en collectivistische culturen

Abstract

Steeds hoger oplopende kosten van de verzorgingsstaat hebben in hedendaags sociaal beleid geleid tot een nadruk op zelfredzaamheid van burgers. Het oplossen van problemen waarvoor voorheen aanspraak op de overheid werd gedaan, dient nu door het individu zelf met behulp van zijn of haar sociale omgeving te worden opgelost. Dit geldt ook voor de cliënten van maatschappelijk werkinstelling X die in deze thesis worden onderzocht. Niet-westerse allochtonen hebben volgens de literatuur sterkere collectivistische waarden ten opzichte van het zorgen voor familie en de in-group dan de autochtone bevolking. In deze thesis wordt onderzocht in hoeverre deze collectivistische waarden in relatie staan tot een hogere mate van en een sterkere motivatie tot zelfredzaamheid onder niet-westerse allochtone cliënten ten opzichte van autochtone cliënten. Tegen de theoretische achtergrond van collectivistische en individualistische waardesystemen wordt een mogelijk verschil tussen niet-westerse allochtone en autochtone cliënten met betrekking tot zelfredzaamheid onderzocht. De uitkomsten van het onderzoek laten zien dat allochtone cliënten een intenser contact met familie ervaren en over een groter en diverser sociaal netwerk beschikken dan autochtone cliënten. Daarnaast ervaren allochtone cliënten meer sociale steun van familie die niet bij hen in huis woont dan autochtone cliënten. In hoeverre deze verschillen in relatie staan tot een hogere mate van en een sterkere motivatie tot zelfredzaamheid dient verder te worden onderzocht.