Informele straatverkoop: Een studie naar motieven en percepties waarom de straatverkoper in Salvador werkt in de informele sector.

Abstract

Wanneer men spreekt over de informele sector ontstaan er al snel negatieve aannames over informaliteit en informele arbeiders. Deze negatieve aannames zijn veelal gebaseerd op vooroordelen. De informele sector kan net zo heterogeen en divers zijn als de formele sector. Verschillende beroepen en branches komen hierin voor. De informele sector op zichzelf is een lucratieve en productieve sector met grote complexe geldstromingen. Ondanks dat de informele sector gedurende een langere tijd gezien werd als een sector die het welzijn van de economie tegenhoudt, is het tevens een sector die vele kansen biedt waar ook de formele sector en arbeiders profijt van kunnen hebben. Veel informele arbeiders worden ingehuurd als bijvoorbeeld freelancers, en veel inkopen worden gedaan bij informele arbeiders. Tevens worden er veel banen gecreëerd waardoor het werkeloosheidpercentage van een land daalt. Ook is de informele sector niet per definitie illegaal. Zo is de verkoop van legale producten met toestemming van een staat als Bahia in Brazilië volledig legaal. Desondanks bestaan er sterke vooroordelen over deze sector. Namelijk dat de informele sector een overlevingsstrategie is, waar informele arbeiders werkzaam in zijn omdat ze niet aan werk kunnen komen in de formele sector en dus geen andere keus hebben dan werken in de informele sector. Informele straatverkopers hebben te maken met meer sociale- en arbeidsonzekerheden dan formele straatverkopers. Ze hebben geen recht op zorgverzekering AOW of pensioen. Het is de onderste laag van de bevolking waar veel armoede en onzekerheden heerst. Om de informele arbeiders uit deze onzekerheden te halen biedt de overheid een programma genaamd MEI aan. Dit programma wil de onzekerheden aanpakken en de leefomstandigheden van informele arbeiders verbeteren. Dit doen ze door het inschrijving proces te vergemakkelijken. Informele arbeiders hoeven niet meer veel papierwerk in te vullen of in lange wachtrijen te staan. Ook zijn de kosten om formeel te worden en te blijven verlaagd. Het klinkt als een aantrekkelijk aanbod die de informele arbeider, indien de bovengenoemde vooroordelen over geen andere keus hebben waar zou zijn, wel met beide handen moet aangrijpen. Toch lijkt het tegendeel zich af te spelen, de informele sector blijft een groot onderdeel van de Braziliaanse economie. Wat is hiervan de reden? Hoe profileren straatverkopers zich? In welke mate hebben straatverkopers de keuze om te kiezen tussen formeel of informeel? En waarop baseren ze uiteindelijk de eventuele keuze?