Religieuze coping van revalidanten in relatie tot het revalidatieresultaat

Abstract

In dit onderzoek is gekeken naar het belang van religie en de inzet van religieuze coping door klinische revalidanten en de invloed daarvan op het revalidatieresultaat. Daarvoor is in twee revalidatiecentra data verzameld over religiositeit, religieuze coping, religieus en existentieel welbevinden, tevredenheid over het leven en het fysieke welzijn. Door de fysieke situatie bij opname en die op het moment van onderzoeken vast te leggen kon de verbetering vastgesteld worden. Meer specifiek is nog gekeken naar het verschil tussen neurologische revalidanten en hen met andere opnamereden.

Bijna 35% van de revalidanten ervaart een duidelijke verbinding met een hogere macht. Van alle revalidanten ontleent bijna 53% persoonlijke kracht en ondersteuning aan een hogere macht. Van de revalidanten zet 35% soms positieve religieuze coping in, 20% doet dat vaak. Negatieve religieuze coping wordt door circa 10% van de revalidanten ingezet. Revalidanten die positieve of negatieve coping inzetten hebben een hoger religieus welbevinden en zijn meer religieus. Er is geen verband gevonden tussen religieuze variabelen en het existentieel welbevinden of tevredenheid met het leven.

Dit onderzoek heeft geen verband gevonden tussen religieuze coping, religieus welbevinden of intrinsieke religiositeit en het herstel van functionele capaciteiten. Ook het, in veel onderzoeken significante, verband tussen negatieve religieuze coping en verslechtering van het psychisch en lichamelijk welzijn kon niet aangetoond worden.

Revalidanten met een neurologische opnamereden zetten vooral meer positieve religieuze coping in en hebben een significant hoger religieus welbevinden dan de andere revalidanten.