Show simple item record

dc.rights.licenseCC-BY-NC-ND
dc.contributor.advisorTrappenburg, M.J.
dc.contributor.authorMuis, B.E.A.
dc.date.accessioned2014-11-17T18:00:52Z
dc.date.available2014-11-17T18:00:52Z
dc.date.issued2014
dc.identifier.urihttps://studenttheses.uu.nl/handle/20.500.12932/18729
dc.description.abstractIn hun boek Impossible Jobs in the Public Sector beschrijven Hargrove en Glidewell (1990) dat er verschillende publieke taken zijn die door omstandigheden zo complex zijn dat ze met recht een impossible job genoemd kunnen worden. Hargrove en Glidewell (1990) beschrijven een viertal dimensies waartoe publieke taken zich verhouden. Elke dimensie kent een positieve kant waartegenover de negatieve, extreme kant wordt geplaatst. Zo noemen zij de dimensie Strenght of the agency myth. Aan de positieve kant van deze dimensie bevinden zich organisaties die kunnen rekenen op groot maatschappelijk draagvlak voor hun doelstelling. Met andere woorden; de organisatiedoelstelling (agency myth) is sterk en kan rekenen op publiek vertrouwen. Aan de extreme kant van de dimensie bevinden zich organisaties die een zwakke organisatiedoelstelling hebben; er is maar weinig maatschappelijk draagvlak voor de uitvoering van de publieke taak. Hargrove en Glidewell (1990) stellen dat als een als een publieke taak zich ‘extreem’ verhoudt tot een dimensie dit de complexiteit en onmogelijkheid van de publieke taak vergroot. Het is immers moeilijk om succesvol te zijn als organisatie als er geen maatschappelijk draagvlak is voor de organisatiedoelstelling. Andere dimensies die van belang zijn voor een impossible job zijn de mate waarin de maatschappij de clientèle beoordeelt als legitiem, de intensiteit van het conflict met en tussen stakeholders en de mate van het publieke vertrouwen in de publieke professional. Voor elk van deze dimensie geldt dat er een positieve en negatieve kant is; de legitimiteit van de clientèle kan hoog zijn, maar de maatschappij kan de cliënten ook als illegitiem beoordelen en dat bemoeilijkt dan weer de uitvoering van de publieke taak. Als een publieke taak zich tot meerdere dimensies ‘extreem’ verhoudt, kan er volgens Hargrove en Glidewell (1990) gesproken worden van een impossible job: “all jobs vary along several dimensions of difficulty, but some jobs fall at the difficult extreme of so many dimensions that they can legitimately be called ‘impossible’” (p. 3). In dit onderzoek staat de publieke professional centraal. Als gekeken wordt naar de dimensies mag immers verwacht worden dat zij voor een impossible job staan. Om inzicht te bieden in de manier waarop publieke professionals zich verhouden tot de dimensies van een impossible job zullen in dit onderzoek twee beroepsgroepen centraal staan waarvan mag worden aangenomen dat zij te maken hebben met een impossible job. De twee beroepsgroepen die centraal staan zijn publieke professionals uit de jeugdreclassering en publieke professionals uit het VMBO Basis Beroepsgerichte Leerweg (VMBO BBL).
dc.description.sponsorshipUtrecht University
dc.format.extent1108097
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.language.isonl
dc.titleMission Impossible? Een vergelijkend onderzoek naar Impossible Jobs in in het VMBO Basis Beroepsgerichte Leerweg en de Jeugdreclassering.
dc.type.contentMaster Thesis
dc.rights.accessrightsOpen Access
dc.subject.keywordsImpossible job; jeugdreclassering; VMBO basis beroepsgerichte leerweg; professionals; kwalitatief onderzoek; publiek management;
dc.subject.courseuuPubliek management


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record