| dc.description.abstract | In dit onderzoek staat de verhouding centraal tussen moralisme en wetenschappelijke argumentatie in de overtuigingsstrategieën van Nederlandse medici richting de burgerlijke moeders die een zuigeling verzorgden. Gekozen is voor de periode 1850-1900, de periode waarin het burgerlijk beschavingsoffensief op zijn hoogtepunt was, maar ook de medische wetenschap zich snel ontwikkelde. Aan de hand van de analyse van instructieboeken, artikelen in medische vakliteratuur en artikelen in tijdschriften gericht op vrouwen uit de burgerij wordt onderzocht of het moralisme in de adviezen afneemt ten gunste van op wetenschappelijke inzichten gebaseerde overtuigingskracht. Op grond van de bestudeerde bronnen lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat de vooruitgang in de medische wetenschap in de tweede helft van de 19e eeuw nog niet zodanig was, dat deze kennis al voldoende overtuigingskracht had om de discussie over en de advisering over zorg voor de baby overwegend in rationele termen te gieten. Zelfs een evenwichtige mix van wetenschap en moralisme, zoals in de literatuur soms wordt gesignaleerd in de tweede helft van de negentiende eeuw, was niet aan de orde. De adviezen van artsen aan de burgerlijke moeder over hoe om te gaan met haar baby zijn ook in de twee helft van de 19e eeuw nog ingebed in een moralistische benadering, waarin de roeping van de moeder als steunpilaar voor de natie, onder de natuurwetten die van God gegeven zijn, als leidraad dient voor de moeder die goed wil zijn voor haar kind. De inhoud van dit moralisme krijgt een nieuw accent, namelijk de morele plicht voor moeders om wetenschappelijke inzichten ook toe te passen. | |
