Zelfredzame welzijnscliënten: nature of nurture?

Abstract

Dit kwantitatieve onderzoek dient ter inventarisatie van de zelfredzaamheid van cliënten die aangesloten zijn bij een welzijnsorganisatie in een grote stad. Zelfredzaamheid wordt opgevat als het op eigen benen staan in de maatschappij en het effectief inschakelen van hulp uit het sociale netwerk. De centrale vraag van deze masterthesis is in hoeverre de cliënten percipiëren zelfredzaam te willen en kunnen zijn. Tevens wordt bekeken welke rol persoonlijkheid heeft bij zelfredzaamheid. Een voorzichtige conclusie is dat de cliënten aangeven vanuit zichzelf gemotiveerd te zijn tot zelfredzaamheid, maar dat hun daadwerkelijke zelfredzaamheid beperkt is. Hun zelfredzaamheid blijkt voor de helft voorspeld te worden door persoonlijkeid. Mogelijk is persoonlijkheid meer aangeboren (nature) dan te beïnvloeden (nurture). Daarom dienen niet te hoge verwachtingen geschapen te worden over de effectiviteit van de interventie die als doel heeft welzijnscliënten zelfredzamer te maken.