Het verschil in categoriseren tussen verzameldwangpatiënten en non-psychiatrische controlepersonen

Abstract

Men spreekt van verzameldwang als mensen geen grenzen kennen bij het verzamelen van objecten (Chiu, Chong & Lau, 2003). Uitgaande vanuit de veronderstelling dat verzameldwangpatiënten een ‘under-inclusive’ manier van denken hebben bij het categoriseren, is in dit onderzoek de manier van categoriseren onderzocht bij mensen met kenmerken van verzameldwang. De vraagstelling bij dit huidig onderzoek is of verzameldwangpatiënten meer categorieën maken dan de niet-verzameldwang controlegroep en mocht dit inderdaad zo zijn, is het verschil in aantal gemaakte categorieën dan toe te schrijven aan de waarde die proefpersonen aan de objecten hechtten. Aan dit onderzoek hebben 16 personen met verzameldwangkenmerken deelgenomen en 16 non-psychiatrische controlepersonen. Beide groepen hebben twee sorteertaken uitgevoerd: taak A (obecten met geen/weinig financiële en gebruikswaarde) en taak B (obecten met meer financiële en gebruikswaarde).Uit de resultaten blijkt dat beide groepen evenveel categorieën hebben gemaakt bij beide taken. Hiermee wordt de theorie van de ‘under-inclusive’ manier van denken door de verzameldwangpatiënten bij het categoriseren niet bevestigd. Omdat er tussen de groepen geen verschil in aantal gemaakte categorieën en toegekende waarde is gevonden, kon niet getoetst worden of een eventueel verschil in aantal gemaakte categorieën toe te schrijven is aan de waarde die proefpersonen aan de objecten hechtten. Wel is te zien dat als het gaat om de objecten met weinig financiële en gebruikswaarde, de toegekende waarde aan deze onderzoek van Wincze, Frost en Steketee (2006) waar er tevens verschillen werden gevonden tussen de verschillende groepen in het aantal gemaakte categorieën wanneer het ging om persoonlijk relevante objectenobjecten invloed heeft op het aantal gemaakte categorieën, hetgeen overeen komt met het