Is een afwezige oorzaak echt een oorzaak?

Abstract

In Phil Dowes (2000) Physical Causation wordt een theorie uiteengezet van causatie als de overdracht van energie. Dowe voert een empirische analyse uit, die weinig ruimte biedt voor het bestaande concept causatie en intuïties over causatie. Hierdoor wordt negatieve causatie, i.e. causatie waarbij afwezig- heid een oorzaak is, door Dowe bestempeld als schijncausatie. In deze paper staat de vraag centraal of de verwerping van negatieve causatie leidt tot een beter begrip van wat causatie werkelijk is. Aan de hand van verschillende argumenten zal worden betoogd dat de scheidslijn tussen conceptuele en empirische analyse vager is dan Dowe haar doet voorkomen - en de verwerping van negatieve causatie dus niet manifest vruchtbaar is. Zo zal aan de hand aan de hand van Timothy Williamsons (2008) The Philosophy of Philosophy worden getoond dat de wetenschap evenmin volledig objectieve kennis voort- brengt. Ook zal, op basis van de verwevenheid van pragmatiek en semantiek, de door Dowe vooron- derstelde invloed worden bekritiseerd van zijn wetenschappelijke theorie op het bestaande concept causatie. Als laatste wordt de Canberra Methode gepresenteerd als alternatief voor Dowes project. In deze methode ligt de verstrengeling van conceptuele en empirische analyse namelijk al besloten.