'De betekenissen van een klodder spuug.' Lichaamsthematiek in zes romans van Arnon Grunberg.

Abstract

Wie een roman van Arnon Grunberg wil lezen, moet een sterke maag hebben. De Nederlandse bestsellerauteur richt onze aandacht namelijk herhaaldelijk op de fysieke ervaring van zijn personages. In Grunbergs stijl is een zelfde fixatie op de materiële mens te bespeuren. In deze scriptie wordt onderzocht waar deze terugkerende lichaamsthematiek op duidt. Deze vraagstelling geldt voor de romans Blauwe maandagen (1994), Gstaad 95 – 98 (2002) en De joodse messias (2004), omdat de personages in deze romans een extreem fysiek leven lijden waarin er grote aandacht is voor ontlasting, seks en geweld. De Asielzoeker (2003), Tirza (2006) en De man zonder ziekte (2012) sluiten hierbij aan, hoewel het lichamelijke daar subtieler in het plot verwerkt is. Deze scriptie brengt via hermeneutische, thematische romananalyses in kaart hoe het mensbeeld in deze zes romans eruit ziet. Ook wordt in dit onderzoek een theoretisch kader aanbevolen, waarbinnen dit mensbeeld geïnterpreteerd kan worden: in het laatste hoofdstuk worden kort de identiteitstheorieën van Julia Kristeva en Georges Bataille besproken en verwantschap gesuggereerd tussen de lichaamsthematiek in de zes Grunbergromans en het gedachtegoed van de twee filosofen.