Penny wise, pound foolish?

Abstract

Huisartsen komen de laatste jaren steeds vaker in contact met migrantpatiënten die weinig of geen Nederlands spreken. Hierdoor ontstaan communicatieproblemen die ervoor zorgen dat de zorgkosten toenemen en deze groep patiënten geen volledige toegang heeft tot de Nederlandse gezondheidszorg. Daarnaast is op 1 januari 2012 de vergoeding voor tolkdiensten afgeschaft. Geluiden uit de praktijk wijzen erop dat er sindsdien weinig gebruik wordt gemaakt van professionele tolken. In dit onderzoek zijn daarom 15 huisartsen geïnterviewd om te kijken in hoeverre zij communicatieproblemen ervaren, welke problemen dit zijn en welke oplossing zoals de tolkentelefoon of informele tolken (familie, vrienden) zij hiervoor prefereren. In dit onderzoek komt naar voren dat huisartsen veel problemen signaleren. Veel migrantpatiënten spreken slecht Nederlands en hebben een andere klachtenbeleving dan autochtone patiënten. Daarnaast spelen ook het opleidingsniveau en de gezondheidsvaardigheden van migrantpatiënten een belangrijke rol. Het gevolg is dat huisartsen zwaarder worden belast en moeite hebben met diagnosticeren. Om deze problemen op te lossen maken huisartsen graag gebruik van de tolkentelefoon, maar dit is sinds de afschaffing van de vergoeding financieel niet meer mogelijk. Het gebruik van informele tolken is in sommige gevallen voldoende, maar er ontstaan al snel problemen wanneer de onderwerpen complexer worden of betrekking hebben op schaamte. Veel huisartsen maken om deze redenen veel gebruik van oplossingen zonder tolk, zoals afbeeldingen en internet. In de toekomst willen zij dat professionele tolken weer worden vergoed, omdat er nu teveel verantwoordelijkheid bij de individuele huisarts ligt.