Het is een jongen: Hoe inversie toegepast kan worden op beweging en interactie in dans.

Abstract

Dit onderzoek gaat in op de verstoring van verwachtingspatronen bij het kijken naar mannen en vrouwen. Door de toepassing van inversie (een omkering tussen twee uitersten) in een choreografie wordt het verwachtingspatroon van de toeschouwer ondermijnd. De toeschouwer wordt zo uitgenodigd om anders te kijken naar termen als man of vrouw en mannelijk of vrouwelijk. De interpretatie van de bewegingen wordt mede beïnvloed door wie (een man of een vrouw) de bewegingen maakt. Wanneer in een dansvoorstelling gebruik wordt gemaakt van inversie, kan onderzocht worden hoe dit onze interpretatie beïnvloedt. Het model in deze thesis kan dramaturgen en makers inzichten bieden in de manier waarop inversie toegepast kan worden in dans. Ik onderzoek dit aan de hand van een verfilmd fragment uit de voorstelling Human Sex van La La La Human Steps.