“Can the story be told?” L’influenza dei limiti di rappresentazione sul libro ‘Se questo è un uomo’ di Primo Levi.

Abstract

Eén van de vragen die telkens lijkt terug te komen bij de bestudering van literatuur met de Holocaust als centraal thema is: ‘Is het mogelijk deze gebeurtenis te beschrijven voor lezers die een dergelijke situatie nooit hebben ervaren?’. In dit bachelor eindwerkstuk wordt deze vraag gekoppeld aan het in 1947 gepubliceerde werk ‘Se questo è un uomo’ van de Italiaanse auteur en Auschwitz overlever Primo Levi. Na de uitwerking van verschillende theorieën van Hartman, Agamben, Trezise, Lang, en Richardson, betreft de paradox van het onbeschrijfbare en de transgressie van gestelde grenzen, ligt de nadruk in dit werkstuk op de passages waarin Levi als auteur moeilijkheden lijkt te zijn tegengekomen bij het weergeven van zijn getuigenissen over zijn periode in Auschwitz. Vervolgens wordt het verband tussen Primo Levi’s werk ‘Se questo è un uomo’ en Dante Alighieri’s ‘Inferno’, aan de hand van verscheidene citaten uit beide werken, besproken daar dit laatste werk een vocabulaire basis lijkt te verschaffen waar Levi meerdere keren op terugvalt in de eerder genoemde moeilijk te beschrijven passages.