De nieuwe Adam. Zoektocht naar authentieke mannelijkheid in een moderne samenleving.

Abstract

De centrale vraag van deze scriptie is: "Wat is het verband tussen veranderingen in visies op mannelijkheid en de zoektocht naar authenticiteit in New Age Spiritualiteit? '

Het eerste hoofdstuk van dit proefschrift onderzoekt veranderingen in mannelijkheid. Er is een verschuiving geweest binnen Genderstudies van een essentialistisch naar een sociaal constructivistische perspectief. In plaats van te kijken naar gender vanuit een biologisch, statisch oogpunt, wordt gender gezien als iets dat wordt geconstrueerd. Dit betekent dat ideeën over gender kunnen veranderen in de tijd. Het feminisme heeft een grote invloed op de ideeën over mannelijkheid en hoe mannen hun mannelijkheid ervaren.

Raewynn Connell beschrijft met haar hegemoniale model de meest dominante vorm van mannelijkheid in een samenleving. Mannen worden gesocialiseerd in een samenleving om te voldoen aan deze hegemoniale mannelijkheid. De hegemoniale vorm van mannelijkheid in de westerse samenlevingen is vaak gebaseerd op kenmerken zoals carrière-georiënteerd, sterk, niet-emotioneel, autoritair en agressief.

Hoofdstuk twee beschrijft de situatie in Nederland, waar deze hegemoniale dominante norm van mannelijkheid minder aanwezig lijkt. Naast succesvol, carrière-gericht en stoer, moeten mannen tegenwoordig ook gevoelig, kwetsbaar en zorgzaam zijn. Deze dubbele standaard leidt tot verwarring over wat het betekent om een ​'echte' man te zijn. Sommige mannen gaan daarom op zoek naar nieuwe manieren van man-zijn in het spirituele discours. In het spirituele discours wordt het probleem omschreven als een "crisis van de man". Moderne mannen zouden watjes zijn en niet meer weten hoe ze echte mannen moeten zijn. David Deida's boek "De kracht van echte mannen” is exemplarisch voor de manier waarop het spirituele discours het probleem definieert. Het terugbrengen van de essentie van mannelijkheid en vrouwelijkheid wordt als oplossing geboden. Hoewel de spirituele discours zich richt op het loslaten van de traditionele, voorgeschreven rollen en de zoektocht naar authenticiteit wordt benadrukt, is het spirituele discours toch heel duidelijk over wat "echte mannen" zouden zijn. In dit opzicht is het spirituele discours zeer essentialistisch en normatief. Dit hoofdstuk sluit dan ook af met de conclusie dat terwijl wetenschappers proberen om gender en authenticiteit te deconstrueren, het spirituele discours nog steeds zeer essentialistisch is.

In hoofdstuk drie wordt nader ingegaan op de opkomst van spiritualiteit en de rol van authenticiteit in het spirituele discours. Wetenschappers bestuderen authenticiteit vanuit een sociaal constructivistisch perspectief. De zoektocht naar authenticiteit is iets dat moest worden gedeconstrueerd. Deze visie omvat het idee dat mensen de verhalen waarin ze leven zelf creëren. Binnen deze constructivistische visie wordt het als de taak van wetenschapper gezien om deze verhalen te deconstrueren en te begrijpen hoe de leefwereld is geconstrueerd. Eindeloos deconstrueren van leefwerelden is echter niet bevredigend, zegt Mattijs van der Port. Hij argumenteert dat onderzoekers de claim van authenticiteit meer serieus moeten nemen en moeten onderzoeken op welke manier de werkelijkheid niet “slechts verzonnen”, maar "echt gemaakt" is. Welke processen leiden ertoe, dat deze wereld als echt wordt ervaren? Het hoofdstuk sluit af met een kritische beoordeling van de sociaal constructivistische benadering.

In hoofdstuk vier wordt de centrale vraag van deze scriptie beantwoord: "Wat is het verband tussen veranderingen in visies op mannelijkheid en de zoektocht naar authenticiteit in New Age Spiritualiteit?" De conclusie is dat beide trends zich richten op het loslaten van voorgeschreven rollen en de zoektocht naar authenticiteit . Dit authentieke zelf te vinden is buiten de sociale orde. Het is paradoxaal dat de ideeën over mannelijkheid en vrouwelijkheid in het spirituele discours zeer essentialistische en normatief zijn, terwijl er juist een nadruk ligt op authenticiteit. Dit geeft aan dat er een nieuw verhaal met nieuwe normen wordt gecreëerd. Wetenschappers proberen de wereld waarin mensen leven te deconstrueren, maar mensen hebben een eindeloze drang om verhalen te scheppen om in te leven en om de essentie van het leven te definiëren. Hier is dus een kloof tussen wetenschap en praktijk waar te nemen. Om deze kloof te overbruggen, moeten wetenschappers de claim van authenticiteit meer serieus nemen en onderzoek doen naar de manier de leefwerelden “echt gemaakt” worden.