Learning apart together

Abstract

Door de globalisering heeft er de afgelopen jaren een enorme toename plaatsgevonden in de interesse voor het combineren van het leren van een vreemde taal gekoppeld aan interculturele competenties (O’Dowd, 2007). Het gevolg hiervan is dat er een verschuiving plaats heeft gevonden van de doelen in het vreemdetalenonderwijs. Werden studenten voorheen geacht alleen in staat te zijn om te communiceren in een vreemde taal, tegenwoordig dienen ze in staat te zijn om een vreemde taal te gebruiken in interacties tussen mensen van verschillende culturen. Het onderwijs ziet het belang van interculturele competenties in combinatie met het leren van een vreemde taal in en probeert hier met nieuwe technieken op in te spelen. Een voorbeeld van een vernieuwende manier die in het onderwijs ingezet wordt, is het Telecollaboration for Intercultural Language Aquisition (TILA) project. Dit project is een vervolg op het Networked Interaction in Foreign Language Acquisition and Research (NIFLAR). Het is een door de Europese Commissie gesubsidieerd project, waarin getracht wordt het interculturele bewustzijn van scholieren uit verschillende Europese landen te bevorderen door middel van verschillende taken die zij uit kunnen voeren op een online platform. Binnen dit online platform kunnen de scholieren gebruik maken van diverse communicatiemiddelen, waaronder chat, videoconferentie en is er een 3D virtuele wereld waarin zij met leerlingen uit verschillende landen kunnen communiceren. In dit onderzoek is door middel van een kwalitatieve analyse onderzocht op welke manier intercultureel begrip in een digitale omgeving ontstaat en in hoeverre er verschillen in de ontwikkeling van intercultureel begrip zijn tussen Spaanse en Nederlandse leerlingen bij het uitvoeren van een taak door middel van Computer Mediated Communication (CMC). Er is onderzocht welke meta- communicatieve devices (MCD’s) Nederlandse en Spaanse leerlingen gebruiken wanneer ze communiceren in het Engels. Deze devices worden gebruikt met als doel wederzijds begrip te verzorgen in de vorm van een expliciete taalhandeling. Bahtina (2013) stelt dat wederzijds begrip een collaboratieve onderneming is en dat dit wederzijdse begrip kan bereikt worden door gebruik te maken van de MCD’s. In dit onderzoek wordt voortgeborduurd op het onderzoek naar MCD’s en de ontwikkeling van Intercultureel begrip binnen het TILA-project van Van der Kroon (2014). In deze studie is een ander corpus binnen het TILA-project geanalyseerd, te weten met de focus op enkel de ELF gesprekken, aan de hand van de analysemethode van Van der Kroon (2014). Hierna is er een contrastieve analyse gedaan en gekeken waar de overeenkomsten en verschillen tussen beide studies lagen. De belangrijkste uitkomsten van dit onderzoek zijn dat CMC van toegevoegde waarde kan zijn voor de ontwikkeling van intercultureel begrip. Ondanks de technische uitdagingen kan CMC interculturele communicatie faciliteren tussen leerlingen uit verschillende landen en stelt ze in staat collaboratieve taken uit te voeren. Door middel van het gebruik van de meta communicatieve devices tijdens het uitvoeren van de taken, waren de leerlingen in staat collaboratief tot wederzijds begrip komen. Uit het grote aantal gebruikte MCD’s binnen dit onderzoek blijkt dat leerlingen veel verschillende communicatiestrategieën gebruiken om tot wederzijds begrip te kunnen komen. De meest effectieve strategie om tot de ontwikkeling van intercultureel begrip te komen is MCD2 gebleken. MCD2 is verantwoordelijk voor de individuele kennis die gerelateerd is aan het gemeenschappelijke oriëntatiesysteem van tijd en ruimte. Zodra gesprekspartners hun communicatieve doelen en rollen vastgesteld hebben, kunnen ze het perspectief dat zij hebben op het indelen van tijd en ruimte op elkaar afstemmen.