Het weglaten van lidwoorden in kindertaal: een verklaring vanuit het generativisme en constructivisme.

Abstract

Eén van de grote vragen binnen de taalwetenschap is hoe kinderen de grammatica van hun moedertaal verwerven. Omtrent deze vraag zijn er grofweg twee theorieën te onderscheiden: het generativisme en het constructivisme. Veel empirische studies proberen de voorspellingen van deze concurrerende theorieën te toetsen aan de hand van data van kindertaal, waaronder data van het weglaten van lidwoorden in kindertaal. Verschillende studies tonen aan dat, ondanks dat alle kinderen lidwoorden weglaten, de mate hiervan en de periode waarin dit gebeurt per taal verschilt. Guasti en anderen (2008) vonden dat Catalaanse en Italiaanse kinderen significant minder lidwoorden weg laten in constructies waar het lidwoord vereist is volgens de volwassengrammatica van de desbetreffende taal dan Nederlandse kinderen. Daarnaast stoppen Catalaanse en Italiaanse kinderen significant sneller met het foutief weglaten van lidwoorden dan Nederlandse kinderen. Deze cross-linguïstische verschillen zijn zowel vanuit het generativisme als het constructivisme verklaard. Wanneer beide verklaringen worden vergeleken, lijkt de constructivistische benadering de data het best te verklaren en treden een aantal problemen op wanneer de data vanuit het generativisme verklaard worden.