ACCULTURATIESTRATEGIEËN VAN HERVESTIGDE VLUCHTELINGEN

Abstract

Per jaar worden er 500 vluchtelingen uitgenodigd om zich in Nederland te vestigen. Dit gebeurt in samenwerking met UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. Deze vluchtelingen worden hervestigde vluchtelingen genoemd. Tot op heden zijn de hervestigde vluchtelingen nog nooit bevraagd hoe het met hen gaat op economisch gebied en sociaal welbevinden. Ook is niet bekend of de hervestigde vluchtelingen voornamelijk integreren, assimileren of segregeren. En of de acculturatiestrategieën die de hervestigde vluchtelingen hanteren (integratie, assimilatie, segregatie) van invloed zijn op hun sociaal welbevinden en economische positie. Dit onderzoek richt zich op de overeenkomende eigenschappen die de vluchtelingen hebben in de verschillende acculturatiestrategie-profielen. Hiertoe zijn 24 interviews gevoerd met hervestigde vluchtelingen die tussen 2005 en 2013 naar Nederland zijn gekomen. Geconcludeerd wordt dat de geïntegreerde vluchtelingen uit deze steekproef zich over het algemeen gelukkig voelen. Hervestigde vluchtelingen die een baan hebben of een baan zoeken hebben allemaal contact met Nederlanders en vaak ook met hun eigen culturele groep. Zij zijn derhalve geïntegreerd. Bovenal hervestigde vluchtelingen met een baan rapporteren gelukkig te zijn. Alleen hervestigde vluchtelingen die segregeren op sociaal gebied geven aan zich ongelukkig te voelen. Ze hebben alleen contacten met mensen uit hun eigen culturele groep. Het merendeel van de gesegregeerde vluchtelingen mist zijn familie en voelt zich nog niet thuis in Nederland. Tot slot wordt aanbevolen om het acculturatiemodel van Berry (2005) te nuanceren. Zo moeten individuele verschillen in het acculturatiemodel meegenomen worden, zoals: taalniveau, opleiding in Nederland, manier van selectie en aantal jaren in Nederland. Voorts dient het aanbeveling het acculturatiemodel te specificeren naar de sociale, culturele en psychologische domeinen waarop acculturatie plaats kan vinden.