| dc.description.abstract | Deze scriptie is een beschrijving van homemaking processen en tactieken die door interculturele koppels in Boston en Quetzaltenango gebruikt worden. We beargumenteren dat mondialiseringsprocessen er voor gezorgd hebben dat mensen naar nieuwe betekenissen van thuis moeten zoeken. Interculturele koppels hebben bovendien te maken met unieke uitdagingen. Met name de interculturele koppels in Quetzaltenango hebben te maken met stereotypering en negatieve toegeschreven belonging vanuit hun sociale omgeving. In Boston lijken deze negatieve maatschappelijke invloeden, nauwelijks aanwezig te zijn. Dit verschil in hoe de sociale omgeving culturele verschillen communiceert, of anders verwoord, hoe de maatschappij de culturele identiteit van de koppels ziet heeft invloed op de manier waarop de koppels zichzelf definiëren en zelf een gevoel van thuis proberen te bereiken. Verworven en toegeschreven belonging hebben dus beide een grote invloed op de homemaking strategieën van de interculturele koppels.
Door de manieren waarop interculturele koppels betekenis en vorm geven aan thuis te beschrijven en te analyseren, hebben we geprobeerd multidimensionale definitie van thuis te verdiepen. Dit multidimensionele thuis is een constant dialectisch proces tussen culturele normen en individuele invulling, het gekozen en het gegeven, het toen, het nu en de toekomst, het gevoelsmatige en het fysieke, het lokale en het mondiale en het positief en negatief geëvalueerde. | |
