| dc.description.abstract | In Nederland is het verplicht dat de verpakking van een geneesmiddel een bijsluiter bevat. Deze geneesmiddelenbijsluiter moet voldoen aan bepaalde Europese en Nederlandse regelgeving. Een van deze regels is dat een bijsluiter begrijpelijk moet zijn. De afgelopen jaren hebben verschillende onderzoeken echter laten zien dat patiënten de geneesmiddelenbijsluiter moeilijk te begrijpen vinden. Zo vinden zij het bijvoorbeeld vaak lastig om informatie in de bijsluiter te vinden. Belangrijke oorzaken hiervan zijn de structuur en de kopjes waaruit de bijsluiter is opgebouwd.
In dit eindwerkstuk is onderzocht of er wellicht een betere structuur is, die ervoor kan zorgen dat de patiënt informatie over zijn/haar geneesmiddel gemakkelijker in de bijsluiter terugvindt. Deze wijziging van de structuur gaat gepaard met een wijziging van de markering van de structuur, oftewel met andere kopjes. Om dit te onderzoeken is een gereviseerde structuur van de geneesmiddelenbijsluiter ontworpen. Vervolgens is een digitaal, experimenteel onderzoek opgezet waarin de huidige structuur en kopjes van de bijsluiter zijn vergeleken met een gereviseerde structuur. Hierbij is onderscheid gemaakt tussen twee markeringsniveaus: een globaal niveau met alleen hoofdkopjes en een gedetailleerd niveau met hoofd- en subkopjes.
Met behulp van twee sets van scenariovragen is aan 141 proefpersonen gevraagd aan te geven onder welk kopje zij het antwoord in de bijsluiter dachten te vinden. Proefpersonen testten zowel de huidige als de gereviseerde structuur. In totaal waren er acht condities, die van elkaar verschilden in markeringsniveau, de volgorde waarin de huidige en gereviseerde structuur werden gepresenteerd en in de volgorde van de vragensets. De belangrijkste uitkomstmaten waren vindbaarheid en vindtijd. Tevens is gevraagd naar de voorkeur van de proefpersonen voor de huidige dan wel de gereviseerde structuur.
Uit de resultaten volgt dat de verwachtingen van de gereviseerde structuur niet zijn waargemaakt. De gereviseerde structuur van de geneesmiddelenbijsluiter verbetert de vindbaarheid en vindtijd niet. Daarentegen zijn ook de vindbaarheid en vindtijd in de huidige structuur niet optimaal. Voor zowel de huidige als de gereviseerde structuur geldt dat er nauwelijks informatie is die iedereen gemakkelijk kan vinden. Subkopjes helpen om vaker onder het juiste hoofdkopje te zoeken, maar zijn bij zowel de huidige als de gereviseerde structuur niet duidelijk genoeg om ook de exacte vindbaarheid te vergroten. De conclusie is dan ook dat de optimale structuur van de geneesmiddelenbijsluiter nog niet is gevonden. Of er een revisie is die de vindbaarheid en vindtijd, en daarmee de begrijpelijkheid van de geneesmiddelenbijsluiter wel verder verbetert, moet nog verder worden onderzocht. | |
