| dc.description.abstract | Stedelijke regio’s zijn over de periode 2001-2009 economisch minder hard gegroeid dan lager stedelijke regio’s. Dit statistische verband, wat uit empirische toetsing in dit onderzoek blijkt, sluit aan bij de conclusies van bestudering van de wetenschappelijke literatuur. Hierin wordt het negatieve verband tussen stedelijkheid en economische groei in Nederland verklaard als zijnde een negatief congestie-effect. Stedelijke regio’s, met uitzondering van Groot-Amsterdam, blijken niet meer de gebieden te zijn waar de groei van banen en inkomen het hoogst is. Het onderzoek geeft daarmee aanleiding tot aanpassing van het overheidsbeleid, wat zich in het bijzonder focust op het ‘verder versterken van Nederlandse sterktes’. Daarnaast kan de conclusie worden getrokken dat interdependentie tussen regio’s, in de vorm van zogenoemde liggingsspecifieke exogene variabelen (bereikbaarheid, inkomende en uitgaande pendelstromen en bedrijfsdynamiek), van belang is bij het verklaren van economische groeiverschillen tussen regio’s. Dit komt tot uiting in het empirische model, waar het toevoegen van deze vier variabelen zorgt voor een toename van de verklaarde variantie met ongeveer een kwart ten opzichte van de verklaarde variantie van enkel de
‘traditionele’, door de literatuur gebruikte, meer gebiedsspecifieke variabelen. Geen van de vier variabelen vertoont echter significante samenhang met de groei van het BRP, vervolgonderzoek zal de rol van regionale interdependentie, kijkend naar de economische situatie in een regio, uit moeten diepen. | |
