Testimonial injustice in the game of giving and asking for reasons

Abstract

In deze scriptie zet ik allereerst het standpunt uiteen van Miranda Fricker over 'testimonial injustice' (ti). Ti is een vorm van onrecht die mensen wordt aangedaan wanneer deze niet op hun woord worden geloofd vanwege een vooroordeel over deze persoon. Ik ben het eens met Frickers visie op testimonial injustice, maar ik vind niet al haar argumenten overtuigend. Om Frickers positie verder te onderbouwen, plaats ik deze binnen het theoretisch kader van Robert Brandom. Brandom beschrijft rationaliteit - iets wat typerend is voor de mens - als iets wat men (impliciet) aan elkaar toeschrijft. Deze wederzijdse erkenning vindt plaats binnen een sociale linguïstische praktijk, waarin mensen elkaar verantwoordelijk houden voor wat ze doen en zeggen. Brandoms theorie maakt het wat mij betreft beter duidelijk waarom een door ti aangetast persoon niet als (volwaardig) mens gezien wordt.

Vervolgens noem ik enkele aanvullingen op Frickers oplossing voor ti, namelijk dat ook de “slachtoffers” een rol moeten spelen in de oplossing voor het probleem (iets waar Fricker het waarschijnlijk mee eens is, maar wat ze niet expliciet noemt) en dat er naast oplossingen op individueel niveau ook gezocht moet worden naar een oplossing op sociaal niveau. Ook hier kan Brandoms standpunt een oplossing bieden, maar niet in de vorm die het nu heeft. Ik vind Brandoms sociale model te liberaal om goed om te kunnen gaan met bepaalde gevallen van ti, maar ik denk dat dit op te lossen valt door het minder 'liberaal' te maken.