Vertraging, Compensatie en Uitstel. Een onderzoek naar het doel van de Staten-Generaal en de VOC tijdens de Engels- Nederlandse koloniale conferentie in 1613 in Londen.

Abstract

In 1613 vond er in Londen een conferentie plaats tussen afgevaardigden van de Staten-Generaal en de VOC, en afgevaardigden van de Engelse koning en de EIC. De conferentie vond plaats om de toenemende (gewelddadige ) rivaliteit tussen de VOC en de EIC in Azië tegen te gaan. Mogelijke oplossingen waren samenwerking of zelfs een fusie van de beide compagnieën.

In de Engelse literatuur bestaat het beeld dat een fusie tussen de EIC en de VOC het idee was van de Staten-Generaal, en dat het haar doel was om deze fusie te bewerkstelligen tijdens de conferentie. In deze scriptie bewijs ik dat dit beeld van het doel van de Staten-Generaal incorrect is. Uit bronnenonderzoek naar de voorbereidingen van de conferentie, en de directe en indirecte instructies van de afgevaardigden blijkt dat de Staten-Generaal en de VOC als doelstellingen hadden : vertraging van de voorbereiding, compensatie van de Engelsen en uitstel van een oplossing. Via deze doelstellingen probeerde de Staten-Generaal en de VOC tijd te winnen zodat de VOC in Azië door kon gaan met het opbouwen van een invloedssfeer en het bemachtigen van een monopolie. Waarom nam de Staten-Generaal en de VOC deel aan de conferentie als ze toch geen oplossing voor het conflict nastreefden. In mijn scriptie laat ik zien dat de politieke situatie van de Republiek onafhankelijk genoeg was om niet akkoord te gaan met de Engelse eisen, maar nog te afhankelijk om te weigeren aan de conferentie deel te nemen. Daarom gingen de VOC en de Staten-Generaal over op een tactiek van uitstel en vertraging.