Extatische gewaarwordingen in Nederland. De historische sensatie van Johan Huizinga in onze stedelijke musea

Abstract

Johan Huizinga was van mening dat historische voorwerpen hem het gevoel konden geven van een onmiddellijk contact met het verleden, een sensatie even diep als het zuiverste kunstgenot, een (lach niet) bijna ekstatische gewaarwording van niet meer mij zelf te wezen, van over te vloeien in de wereld buiten mij, de aanraking met het wezen der dingen, het beleven der Waarheid door de historie. Deze ervaring noemde hij de historische sensatie. In 1920 mengde hij zich met zijn opvattingen over deze sensatie in de discussie over het mengen of scheiden van kunst en geschiedenis. In deze scriptie is gekeken naar de vraag in hoeverre er tegenwoordig nog ruimte is voor de historische sensatie van Huizinga.