Gezichtsuitdrukkingen: Een manier om sociale afstand te communiceren.

Abstract

Deze paper onderzoekt of het uiten van gezichtsuitdrukkingen een manier is om sociale afstand naar de ander te communiceren. In het experiment hebben de participanten boos, blij of neutraal naar foto’s van onbekende anderen gekeken die ook blij, boos of neutraal keken. Vervolgens konden de participanten per persoon aangeven hoe nabij ze zich met de ander voelden. Resultaten laten zien dat het uiten van gezichtsuitdrukkingen inderdaad van invloed is op de sociale afstand, waarbij het alleen uitmaakt welke gezichtsuitdrukking de participant zelf heeft getoond. Hoewel er verwacht werd dat een blije uitdrukking de kleinste sociale afstand zou communiceren, resulteerde het uiten van een boze blik in de kleinste sociale afstand. Een alternatieve verklaring voor deze resultaten is dat bij een boze blik langer naar iemand wordt gekeken om te laten zien wie er dominant is aan de ander. Dit resulteert erin dat iemand dichterbij gelaten wordt. Samenvattend laat dit onderzoek zien dat het uiten van gezichtsuitdrukkingen sociale afstand kan communiceren, waarbij afhankelijke van de interactie achterliggend een proces van affiliatie of dominantie kan spelen.