| dc.description.abstract | Stut Theater is een van de meest vooraanstaande community-theatergezelschappen in Nederland. Het gezelschap is zich aan het bezinnen op de toekomst en is op zoek naar nieuwe artistieke mogelijkheden. De Commissie Cultuurnota 2013-2016 adviseerde Stut om te werken aan de verhoging van de artistieke kwaliteit van zijn voorstellingen. Onduidelijk is op welke criteria de commissie dit advies baseert. Ook lijkt de commissie zich onvoldoende bewust van het feit dat Stut zich bezighoudt met een specifieke manier van theater maken, namelijk community theater. Deze scriptie probeert daarom een antwoord te geven op de vraag wat internationaal erkende artistieke kwaliteitscriteria voor community theater zijn die recht doen aan het toekomstige werk van Stut en waarmee ook een toekomstige kunstsubsidie-commissie uit de voeten kan. Vervolgens wordt er ingegaan op de vraag hoe Stut zich op artistiek vlak kan ontwikkelen. Community theater is een specifieke manier van theater maken waarin een professionele theatermaker samenwerkt met een specifieke gemeenschap, om zo tot een artistiek product te komen dat gebaseerd is op de persoonlijke verhalen, gemeenschappelijke doelen en maatschappelijke kenmerken van de desbetreffende gemeenschap. In het community theater staan de onderlinge relaties, de communicatie en de persoonlijkheden van de deelnemers centraal, waarmee het andere uitgangspunten dan het reguliere theater hanteert. De formalistische, op esthetisch genot gebaseerde, methode die conventionele critici toepassen bij het beoordelen van theatervoorstellingen is hier dan ook niet op zijn plaats. Aan de theorie over community arts zijn zeven kwaliteitscriteria te ontlenen die wel op het community theater van toepassing zijn, namelijk: (1) de gemeenschap als inspiratiebron, (2) de gemeenschap als beoogd publiek, (3) de niet-autonome houding van de theatermaker, (4) de wederkerige relatie tussen theatermaker en gemeenschap, (5) een kwalitatief hoogwaardig proces, (6) waardigheid en (7) de mate van subversiviteit in de esthetische ervaring.
De analyses van drie community-theatervoorstellingen leveren aanbevelingen op voor de artistieke ontwikkeling van Stut. De voorstelling Niet zonder ons laat zien dat Stut kan werken aan het criterium waardigheid door het zelfbewustzijn van de spelers te verhogen. Analyse van de voorstelling En het droomt maakt duidelijk dat Stut meer subversiviteit in zijn voorstellingen kan aanbrengen zonder daarmee het publiek buiten te sluiten. De derde voorstelling, de Wijksafari, bevat leerpunten voor het werken met professionals en ervaren amateurs, wat de waardigheid van spelers kan verhogen. Daarnaast maakt de Wijksafari duidelijk dat Stut een meer gefaseerde structuur toe kan passen tijdens het artistieke proces, waardoor ruimte ontstaat om meer onafhankelijke keuzes te maken in het belang van Stuts artistieke kwaliteit. | |
