De Communistische Partij van Indonesië in het vergeten jaar 1949

Abstract

Volgens de meeste literatuur over het communisme in Indonesië brachten de communisten tot het begin van de jaren ’50 grotendeels ondergedoken door als gevolg van de mislukte Madioen-opstand. In 1949, waarin de meeste prominente communisten ofwel doodgeschoten, ofwel gevangengenomen waren, was er volgens deze literatuur nauwelijks meer sprake van een partij. De communisten die de opstand wel hadden overleefd, waren vaak bang om zich openlijk met de partij te associëren als gevolg van de slechte naam die de PKI had gekregen door de Madioen-opstand. Ook bestond er angst dat zodra de Republiek zijn macht weer had opgebouwd, die door de tweede politionele actie zwaar was aangetast, zij de communisten alsnog voor de opstand zouden vervolgen. Onder het leiderschap van Aidit in de jaren '50 werd er pas aan een wederopbouw van de macht van de PKI begonnen. Aidit besloot dat er een nieuwe, voorzichtigere strategie moest komen, gericht op de lange termijn ontwikkeling van de partij. Voordat Aidit het leiderschap van de partij echter op zich nam, ontbrak er volgens de literatuur een duidelijke richting en duidelijk leiderschap binnen de partij. In deze scriptie ga ik onderzoeken waaruit de communistische activiteiten van de PKI bestonden in het ‘vergeten’ jaar 1949 in Java. Kwam deze nieuwe strategie van de PKI niet al deels in dit jaar tot stand?