De karakterisering van de personages in Giuseppe Verdi's Aida

Abstract

De wijze waarop menselijke emoties tot uiting komen en hoe deze zich in de muziek van de hoofdrolspelers in Aida tot elkaar verhouden is het onderwerp van deze thesis. Met welke muzikale middelen heeft Giuseppe Verdi de dramaturgie vormgegeven en hoe verkregen zijn protagonisten hun muzikale karakters? Wat is daarbij de rol van het orkest en op welke wijze onderscheidt zich de orkestratie bij de verschillende personages of op verschillende momenten in de opera? Welke andere elementen spelen daarbij een rol? Wat is effectief en wat verhoogt de spanning? De muzikale structuur blijkt de basis waarop de personages hun muzikale vorm hebben gekregen. Niet alle auteurs bleken het daarover eens en een aantal heeft daarover met elkaar het debat gezocht, waarvan een indruk is gegeven.

Aida is een opera waarin de personages zichtbaar worden in de vorm van het uit meerdere delen bestaande grote duet. De vijf duetten in Aida zijn de kern van deze opera. Verdi geeft zijn personages mede hun vorm door middel van terugkerende motieven. De personages hebben elk één of meerdere thema’s, waardoor zij worden gekarakteriseerd. Aida is ongelooflijk rijk is in haar meervoudige interpretatiemogelijkheden. Het zou deze opera tekort doen om de muziek slechts vanuit een standpunt van oriëntalisme of exotisme te benaderen.

Bestaat er een speciale Verdi-klank en met welke muzikale middelen komt deze tot stand? Hoe behandelt Verdi negentiende-eeuwse vrouwenrollen, de stemtypen en zang? Verdi’s werkwijze levert boeiende gezichtspunten op in verband met de instrumentatie en de afzonderlijke scènes voor de karakterisering van de hoofdrolspelers. Verschillende klankkenmerken zijn verbonden met terugkerende thema’s en motieven. In Aida bestaat een nauwe samenwerking tussen houtblazers en strijkers, die te maken heeft met de karakterisering van de hoofdrolspeelster. Rituelen en doodsmotieven spelen eveneens grote rol in deze opera. Het belang van en de conventies rondom het gebruik van de versvoet komen uitgebreid aan de orde. Steeds weer bleek hoezeer Verdi zich uiteengezet heeft met dit onderwerp ten behoeve van Aida. Verdi had een voorkeur voor bepaalde vormen van deze versvoeten en gebruikte ze steeds in relatie tot bepaalde gemoedsgesteldheden van zijn hoofdrolspelers en vooral vanuit dramaturgische doeleinden.