De sportbestuurder over besturen in de sport; Een onderzoek naar de betekenisgeving van sportbestuurders aan hun functie, rol en taak ten opzichte van heersende en normatieve opvattingen of literatuur.

Abstract

De bestuurder van de sportvereniging, in dit onderzoek verder ‘de sportbestuurder’, lijkt vanuit de omgeving van de sportvereniging veel op zich af te krijgen. Vanuit de overheid of georganiseerde sport vormen zich eisen en/of verwachtingen voor de functie en taak van de sportvereniging en bestuurder. Er wordt met beleidsnota’s en wetenschappelijke theorie een duidelijke norm gesteld. Om de heersende norm te onderzoeken is een literatuurstudie uitgevoerd. Als theoretisch kader is hiervoor het governmentality concept van Foucault gebruikt. De betekenissen van de sportbestuurders zijn verzameld met interviews. Twaalf sportbestuurders met verschillende achtergronden hebben hieraan deelgenomen.

Vanuit de data zijn vijf overkoepelende thema’s ontstaan: de redder, de alleskunner, de allesdoener, de weegschaal en de doe-het-zelver. Deze bundelen en structureren de belangrijkste resultaten maar zijn niet toe te passen als typeringen voor sportbestuurders. De thema’s geven een beeld van de sportbestuurder die: begonnen is vanuit passie en noodzaak, veel moet kunnen (competenties en vaardigheden), veel verschillende dingen doet (taken), daardoor veel bezig is met prioriteren en invulling geeft vanuit eigen (professionele) ervaring en specifieke drijfveren.

In de vergelijking tussen heersende en normatieve opvattingen en de betekenissen en invulling van de sportbestuurders zijn veel overeenkomsten zichtbaar. Het lijkt er vooral op dat de sportbestuurder veelal de norm kent en bevestigd. In de invulling van de functie blijkt echter ook een sterke eigen invulling. De sportbestuurder doet bewust dingen ook anders dan ‘eigenlijk zou moeten’. De sportbestuurder kan als een soort held getypeerd worden. Vol goede bedoelingen wordt geprobeerd de vereniging zo goed mogelijk op de juiste koers te brengen en houden. Er komen veel verschillende invloeden van buiten, die mede ook bepalend zijn voor de vele taken die namens de vereniging uitgevoerd moeten worden.

Sportbestuurders blijven voorlopig vanuit een hobby en passie voor de sport actief. Het belang van de leden – kunnen (blijven) sporten in hun vereniging – moet daarbij de hoogste prioriteit kunnen zijn en blijven. Waar mogelijk kunnen sportverenigingen wel de toegevoegde waarde van sport inzetten voor maatschappelijke doeleinden. De sportbestuurders moeten de juiste handvatten vragen en ontvangen om zo efficiënt mogelijk hun functie uit te kunnen voeren.