Het pionieren voorbij: leiderschap en autoriteit in christelijke missionaire initiatieven

Abstract

In het onderzoek worden centrale ideeën over leiderschap uit de Bedrijfskunde, namelijk theorievorming rondom het Founder’s Syndrome, en centrale ideeën over leiderschap uit de religiewetenschap en godsdienstsociologie, namelijk de typologie van autoriteit van leiderschap door Max Weber, gekoppeld. De koppeling tussen beide onderzoeksgebieden wordt gelegd door de ideaaltypen van Weber over autoriteit van leiderschap toe te passen op leiderschap in religieuze bewegingen en na te gaan in hoeverre het Founder’s Syndrome optreedt in religieuze bewegingen. Het doel van het onderzoek is na te gaan in hoeverre de ideaaltypen van Weber vóór en, indien relevant, na het optreden van het Founder’s Syndrome in religieuze bewegingen voorkomen. Uit het onderzoek blijkt dat routinisering van autoriteit niet alleen in opvolgingssituaties plaatsvindt, maar overal waar de behoefte aan orde en structuur het behalen van resultaten meer naar de achtergrond dringt. Dat moment is de overgang van de pioniersfase naar de consolidatiefase. De leiderschapscrisis die hierbij voor kan komen, wordt ook door Weber geïdentificeerd. Dit onderzoek geeft routinisering van autoriteit een context in de organisatieontwikkeling en laat zien dat er verschillende wegen zijn waarlangs de veilige haven van de consolidatiefase bereikt kan worden. Deze wegen hebben gemeenschappelijk dat er een bewustzijn van de behoefte aan orde en structuur moet zijn en bereidwilligheid om aan deze behoefte tegemoet te komen door autoriteit niet alleen op charismatische grond, maar ook op legale of traditionele grond te laten rusten.