| dc.description.abstract | Schelden en gaming: twee relatief jonge onderzoeksdomeinen die verbazingwekkend genoeg nog niet eerder gecombineerd zijn, maar zich uitstekend lenen voor cognitief-psychologisch en communicatiewetenschappelijk onderzoek. Tijdens gamingavonden - in het bijzonder wanneer er FPS (first-person shooters; schietspellen) gespeeld worden - komt er vaak een uitgebreid repertoire aan scheldwoorden voorbij. Dat is niet zonder reden… Schelden is een communicatieve handeling waarmee de spreker een bepaalde emotie overbrengt. Hierbij wordt iets bij de spreker zelf bewerkstelligd zoals opluchting, of iets bij de ander zoals sympathie of juist intimidatie, of kunnen de sprekers iets gezamenlijks bewerkstelligen zoals het delen van frustatie of bevestigen van groepsidenteit. Er is echter tot op heden nog geen wetenschappelijk inzicht in het specifieke scheldgedrag van gamers. Dat ze veel schelden, is algemeen bekend. Maar hoeveel schelden ze nu eigenlijk precies, waarmee schelden ze en waarom schelden ze?
In dit onderzoek is het scheldgedrag van FPS gamers geanalyseerd. Vier gamingkoppels zijn in hun thuisomgeving geobserveerd door een bekende, vertrouwde onderzoeker tijdens het spelen van een FPS, zonder vooraf de onderzoeksdoeleinden te weten. Hierna vulden zij een vragenlijst in met stellingen over de emoties die ze ervaren tijdens gam ing en de redenen waarom ze volgens henzelf schelden. Aan de hand van de getranscribeerde observaties en ingevulde vragenlijsten, is vervolgens geanalyseerd wat de frequentie en functie is van hun scheldgedrag.
Uit de analyse blijkt dat de gamers voornamelijk schelden vanuit negatieve emoties zoals frustratie en woede, en in mindere mate angst, maar ook wel eens vanuit een positieve emotie zoals blijdschap bij overwinning. Daarnaast kan het schelden als doel hebben om de tegenspeler te intimideren of de medespeler uit te schelden wanneer deze iets fout doet. Ook sympathiseren door ‘meelevend schelden’ met de medespeler behoort tot de opties. De meest gebruikte scheldwoorden zijn ‘kut’, ‘shit’ en ‘fuck’ of ‘fack’. Verder blijkt dat de gamers zich niet sterk bewust zijn van hun scheldgedrag; het merendeel beweert zich niet of nauwelijks te herinneren wanneer of waarmee ze scholden en kan hun eigen scheldpercentage niet correct voorspellen. Van alle uitgesproken woorden van de gamers blijkt 3% uit scheldwoorden te bestaan. Dit is opvallend meer dan het scheldpercentage van 0,5% waaruit onze dagelijkse communicatie volgens taalpsycholoog Timothy Jay bestaat. | |
