| dc.description.abstract | Op 16 november 2011 treedt het technocratische Kabinet-Monti aan in Italië. Het kabinet, dat geheel bestond uit technocraten, werd geïnstalleerd om het vierde Kabinet-Berlusconi te vervangen dat steeds meer steun en draagvlak verloor door haar onvermogen om de financiële crisis in Italië te beteugelen. Door de installatie van technocratische kabinetten in Griekenland en in Italië is er, mede door de enorme aandacht die de
media aan dit fenomeen wijdden, een maatschappelijke en ook wetenschappelijke discussie op gang gekomen. In dit onderzoek wordt de vraag beantwoord hoe politici, wetenschappers, journalisten en het maatschappelijk middenveld in Italië tegen de legitimiteit van het technocratische Kabinet-Monti aankijken.
De concepten 'technocratisch kabinet' en 'legitimiteit' staan centraal in dit onderzoek. Op basis van de definities en kenmerken zoals deze voorkomen in de literatuur, is er een samengestelde, werkbare definitie van 'technocratisch kabinet' gepresenteerd. Daarnaast zijn, op basis van de criteria die Bekkers en Edwards in hun Legitimacy and democracy: a conceptual framework for assessing governance practices (2007) hebben opgesteld, de vier conventionele legitimiteitsvormen (input-, output-, throughput- en feedbacklegitimiteit) geoperationaliseerd. Op basis van 160 uitspraken gegenereerd uit 60 verschillende Italiaanse (kranten)artikelen tussen 16 november 2011 en 28 april 2013, is er een analyse gemaakt van de legitimiteitsvormen en de daarbij behorende relevante actoren.
Uit de analyse blijkt dat de ' core notions' van democratische legitimiteit, oftewel de input- en de outputlegitimiteit, het hoogst scoren. Throughputlegitimiteit komt slechts beperkt voor en feedbacklegitimiteit is in het geheel afwezig. Tegen de verwachting in, blijkt dat de bevindingen uit de analyse niet helemaal stroken met de verwachtingen vooraf. Hoewel men ervan uitgaat dat experts die beleid maken dit beter doen dan niet-experts, en dit in het geval van de aanstelling van een technocratisch kabinet geen kwestie zou moeten zijn, blijkt uit de analyse dat juist de outputlegitimiteit het hoogst scoort.
Dit onderzoek naar de legitimiteitservaring van een technocratisch kabinet bij relevante actoren geeft inzicht in de wenselijkheid en acceptatie van een technocratisch kabinet in de samenleving. De bevindingen laten zien dat de installatie van een technocratisch kabinet in Italië geaccepteerd wordt, maar niet zonder debat is. | |
