Een onvervulbaar streven - Herman Gorters’ Mei in het licht van de vroeg-romantische poëzietheorie

Abstract

Herman Gorters' Mei geanalyseerd in het licht van de vroeg-romantische poëzietheorie, zoals deze (mede) opgesteld is door Friedrich Schlegel en Novalis. Herman Gorter reflecteert in Mei op een vroeg-romantische wijze over de onvervulbaarheid van het streven naar eenheid. Dit concept van reflectie verheldert Mei om de volgende redenen: de verhouding tussen Mei en Balder is niet langer problematisch omdat de eenheid tussen natuur en geest niet bereikt kan worden. Dat Balder Mei afwijst en deze vereniging niet tot stand komt heeft ermee te maken dat over deze verhouding gereflecteerd wordt. Daarnaast treedt de dichter expliciet op als personage in en als schepper van het gedicht. Hij reflecteert over zijn eigen creatie door middel van poëticale uitspraken en door te laten zien dat zijn creatie kunstmatig is. De vroeg-romantische poëzietheorie creëert een nieuwe invalshoek, waardoor de Mei niet langer als een gedicht gelezen wordt waarin naar eenheid gestreefd wordt, maar waarin over dit streven wordt gereflecteerd.