(On-)Veiligheidsgevoelens in veranderende achterstandsbuurten. Een studie naar de invloed van ervaren residentiele mobiliteit op veiligheidsbeleving.

Abstract

In deze studie is onderzocht wat de invloed van ervaren residentiële mobiliteit op veiligheidperceptie is. Bovendien is gekeken in hoeverre dit verband wordt gemedieerd door ‘collective efficacy’. De Social Disorganization Theory [SDT] heeft als uitgangspunt gediend. Het is voor het eerst dat de ervaring van residentiële mobiliteit als verklarende factor is onderzocht, waarbij deze aanvullend is ontleed naar mate en type (sociaal-economische status en etniciteit). Op basis van enquêtegegevens verzameld in 15 Nederlandse achterstandsbuurten zijn regressie-analyses uitgevoerd. Aangetoond is dat de invloed van de mate van residentiële mobiliteit op veiligheidsgevoelens ondergeschikt is aan het effect van sociaal-economische en etnische wijzigingen van buurtcompositie. Een toename van het ervaren aandeel allochtonen en een ervaren afname van het aandeel hoog opgeleiden voorspellen een hoger gevoel van onveiligheid. Deze verbanden worden enkel partieel gemedieerd door ‘collective efficacy’. De uitkomsten tonen dat voorkeuren voor buurtbewoners van invloed zijn op de ervaring van sociale organisatie en veiligheid in de buurt. Onveiligheidsgevoelens zouden mogelijk kunnen worden verminderd met het doorbreken van stereotypen. In vervolgonderzoek dient te worden gekeken hoe de invloed van subjectieve evaluaties zich verhoudt tot objectieve criteria en tevens hoe de voorkeuren voor buurtsamenstelling tot stand komen.