Exploratiegedrag als Leerproces: Een Empirisch Onderzoek naar de Waarde van Exploratiegedrag bij Jonge Kinderen

Abstract

Het doel van dit onderzoek was om inzicht te krijgen in de wijze waarop exploratiegedrag leidt tot inzicht bij kinderen, tijdens de uitvoering van puzzels met tandwielen. Uit voorgaand onderzoek blijkt dat de hoeveelheid handelingen invloed heeft op het inzicht dat men ontwikkelt en dat er een bepaald verloop is in de relatie tussen de hoeveelheid handelingen en de opbouw van inzicht tijdens exploratie (Chu & Kita, 2011). Bovendien blijkt dat wanneer kinderen zelf tot de ontdekking van een bepaald principe komen, zij het opgebouwde inzicht sneller inzetten in een andere situatie (Anderson, 2003). Er is nog weinig bekend over non-verbaal exploratiegedrag en de wijze waarop dit leidt tot inzicht. Kinderen rond de 11 jaar werden gevraagd om tandwielbanen te maken, waarbij het eerste en het laatste tandwiel dezelfde richting op moesten draaien. Het onderliggende principe hierbij was een mathematische relatie tussen de draairichting van het eerste en het laatste tandwiel. Vervolgens werd in een computertaak aan het kind gevraagd om de draairichting van tandwielen te voorspellen. Het aantal handelingen tijdens de exploratiefase bleek niet eenduidig te zijn geteld. Daardoor konden geen analyses worden uitgevoerd met deze data. Het getoonde inzicht tijdens de exploratiefase leidde niet tot een hogere prestatie op de computertaak. De verschillen tussen de omgeving tijdens de exploratiefase en de omgeving tijdens de computertaak hebben hier mogelijk een rol in gespeeld. Toekomstig onderzoek zou zich kunnen richten op de invloed van de omgeving op exploratiegedrag.