| dc.description.abstract | Deze thesis gaat over verschillende en elkaar doorkruisende verhalen met betrekking tot het fenomeen wayang als (theatrale) expressie van popular culture. De analyse is gebaseerd op drie maanden etnografisch onderzoek in Yogyakarta in Indonesië. De onderhandelingen die ontstaan door de doorkruising van verschillende verhalen zijn geanalyseerd in onderhandelingen over ‘Javaanse identiteit’ en hoe deze betekenis verlenen. Het fenomeen wayang is een eeuwenoud schimmenspel dat op verschillende manieren gespeeld wordt op ‘traditionele’ en ‘moderne’ wijze waarbinnen verschillende verhalen, beelden, invloeden, ideeën, gewaarwordingen en opvattingen elkaar doorkruisen, samenkomen en eventueel ‘nieuwe’ verhalen vormen. Door het fenomeen wayang te analyseren als narratieve praktijk ga ik uit van het idee van een storied world. Hierin staat centraal dat concepten met elkaar verweven zijn in plaats van een analyse van losstaande praktijken. Door de verwevenheid wordt kennis geproduceerd die uiteindelijk leidt tot betekenisverlening en een gevoel van belonging. Aan de hand van storytelling kan worden ontrafelt welke narratieven een rol spelen. Ik pleit daarom voor storytelling als antropologische methode. Binnen en rondom wayang als fenomeen vinden verschillende onderhandelingen plaats op verschillende niveaus. Ik analyseer de verschillende onderhandelingen op lokaal, nationaal en mondiaal niveau. De focus ligt op hoe deze onderhandelingen betekenis geven aan ‘Javaanse identiteit’ onder de participanten van dit onderzoek in Yogyakarta. | |
