| dc.description.abstract | De overheid hecht belang aan de zelfredzaamheid van zijn burgers. Om dit te bewerkstelligen zijn er activeringsprogramma’s opgesteld om langdurig bijstandsgerechtigden naar een sociaal acceptabele levensstandaard te begeleiden. Stadsdeel Amsterdam Zuid heeft hierop ingespeeld door het traject Beweging naar Werk op te starten voor alleenstaande moeders die ver van de arbeidsmarkt af staan, met als doel een stijging op de participatieladder. Het traject kenmerkt zich door zowel een fysieke als mentale training aan te bieden. Dit onderzoek evalueert het traject Beweging naar Werk door middel van de onderzoeksmethode realistisch evalueren. Hierbij wordt onderzocht wat voor wie werkt in welke omstandigheden en waarom. Er is aandacht voor de context en de werkzame mechanismen. Aspecten die meegenomen zijn in de analyse betreffen: motivatie, sociaal netwerk, belemmeringen, klantcontacten, empowerment en houding van werkgevers. Er zijn semi-gestructureerde interviews gehouden met een beleidsmedewerker, participatieadviseur, klantmanager, trainers, sporttrainer, werkgevers en alleenstaande moeders. Uit de analyse komt naar voren dat op het gebied van motivatie en empowerment alleenstaande moeders meegaan met de strategieën van de trainers, zodat ze geactiveerd worden voor deelname aan het traject en maatschappelijke participatie. De strategieën die worden ingezet door de trainers voor het opdoen van sociale contacten, hebben niet het gewenste effect. Daarnaast worden de belemmeringen niet allemaal weggenomen door de trainers, zodat het traject niet optimaal benut kan worden. Bij klantcontacten komt naar voren dat er enerzijds te weinig openheid van zaken was vanuit de klantmanagers en anderzijds dat er te veel openheid werd gegeven door een trainer. Op basis van deze bevindingen wordt er geadviseerd om de verwachtingen naar de alleenstaande moeders beter te communiceren. Daarnaast kan het opstellen van doelen voor de alleenstaande moeders op verschillende gebieden de participatie bevorderen. Tot slot dient er meer aandacht te zijn voor het vervolgtraject van de alleenstaande moeders. | |
