| dc.description.abstract | In de zeventiende eeuw ontstond er en unieke samenleving in Zuidoost-Azië, de perkenierssamenleving op de Banda eilanden. Deze samenleving deelde veel kenmerken met de plantagesamenlevingen in het Caribisch gebied, zoals een economie gebaseerd op een monocultuur en slavenarbeid, die in dit deel van de wereld nergens anders voor kwam. In deze scriptie wordt beschreven hoe de samenleving opgebouwd werd nadat de eilandengroep veroverd en grotendeels ontvolkt werd en hoe deze samenleving zich in de eerste decennia van haar bestaan verder ontwikkelde. In het eerste hoofdstuk wordt beschreven hoe een bestuur onder leiding van een gouverneur opgezet werd en welke taken verschillende bestuursleden hadden. Onder de bestuurlijke taken viel ook het kopen van de gedroogde nootmuskaat en foelie van de perkeniers. De perken die deze kostbare handelswaar leverden vormden het bestaansrecht van de kolonie. Enkele jaren na de verovering van Banda werden perken opgedeeld en verpacht aan mannen die tegen een vaste prijs ook voorzien werden van slaven en levensmiddelen om een bedrijf op te zetten en te onderhouden. Dit ging in het begin vrij moeizaam aangezien de perkeniers te maken kregen met verscheidene problemen, zoals weglopende of stervende slaven en financiële onzekerheid. Als laatste werd er in de eerste tien jaar hard gewerkt aan het opzetten van militaire redouten op Banda om de verdediging van het eiland te kunnen waarborgen. Na de verovering bleef Banda bewoond door een grote groep soldaten die het eiland niet alleen moesten beschermen tegen buitenlandse mogendheden en groepen die een inval zouden kunnen doen, maar er ook voor moesten zorgen dat slaven niet aan hun gevangenschap konden ontsnappen.
Het tweede hoofdstuk legt de focus op het leven op Banda nadat de perkenierssamenleving gevestigd was. De situatie van de perkeniers en andere bewoners op Banda kon hevig verschillen van tijd tot tijd. De oogst van de muskaatbomen, waar de economie van Banda zo afhankelijk van was, werd sterk beïnvloed door gebeurtenissen zoals periodes van slecht weer of hevig natuurgeweld, epidemieën en politieke of militaire ontwikkelingen elders. Wanneer er echter voorspoedige tijden aangebroken waren konden perkeniers, vooral de houders van grote stukken grond, een goed inkomen verdienen aan hun bezit en zich omgeven met luxe en weelde. Globaal gezien verbeterde het leven op Banda en dit wordt ook gereflecteerd in de bevolkingscijfers door de jaren heen. Zij laten zien dat het aantal bewoners gestaag toenam, juist nadat alle beschikbare grond opgedeeld was in perken en er al meerdere generaties perkeniers gewoond en gewerkt hadden. | |
