| dc.description.abstract | Het verlies van een dierbaar persoon is een ingrijpende gebeurtenis in iemands leven. Of het nu een broer, zus, vader, moeder, vriend of vriendin is, de dood is de enige zekerheid in ons leven en daarmee onvermijdelijk. Toen ik op jonge leeftijd van heel dichtbij het verlies van verschillende belangrijke personen in mijn leven meemaakte, werd ik me er van bewust dat de dood voor iedereen iets anders betekende. Ik vroeg mezelf af wat voor betekenis andere culturen hebben voor de dood, welke praktijken zij toepassen en welke doodsrituelen zij hebben. De centrale vraag in deze thesis is dan ook: Wat zijn de percepties van de dood, en welke praktijken rondom het overlijden en rituelen rondom de dood zijn er voor de bevolking in Chichicastenango? Om deze vraag te beantwoorden heb ik onderzoek gedaan in Chichicastenango, een dorpje in de hoogelanden van Guatemala. Gedurende acht weken heb ik hier veldwerk gedaan. De methodes die ik hiervoor heb gebruikt zijn hoofdzakelijk participerende observatie en informele interviews. In het eerste hoofdstuk van mijn thesis worden de gebruikte theorieën uiteengezet, met in het tweede hoofdstuk de context waarin ik mijn onderzoek heb uitgevoerd. In hoofdstuk drie tot en met vijf is een verdeling van groepen te zien. Tot de eerste groep behoren de mensen die zichzelf omschrijven als niet-gelovig, de tweede noemt zichzelf katholiek, de derde omschrijft zichzelf als evangelico en de vierde groep geeft zichzelf het label ‘Maya’. De verdeling in groepen is echter zeer complex door het proces van syncretisme, hierdoor veranderen de grenzen tussen de groepen continu. In het derde hoofdstuk worden de percepties van mijn informanten over de dood besproken. Hierbij is te zien dat de groep die zichzelf als niet-gelovig omschrijft, duidelijk invloeden kent uit andere religies. Zo belangrijk als dat de God is voor de groepen die zichzelf katholiek en evangelico noemen, is de natuur voor de informanten die zichzelf Maya noemen. In het vierde hoofdstuk worden de praktijken en rituelen rondom het overlijden besproken. In dit hoofdstuk worden de eerste twee fases van rites de passage behandelt waarbij het sterke gevoel van humankindness duidelijk naar voren komt. Het proces van syncretisme was ook in dit hoofdstuk terug te zien, ditmaal in de vorm van absorptie. Deze overname vindt vaak plaats doordat – elementen van – religies op elkaar lijken, of juist elkaar aanvullen. In het vijfde hoofdstuk wordt de periode vanaf de begrafenis behandelt, dit is de derde en tevens laatste fase van rites de passage. In dit hoofdstuk is te zien dat de algemene band van menselijkheid, humankindness, naar de achtergrond verdwijnt en de structure van de samenleving weer langzaam terug komt. Syncretisme is ook terug te zien, hierbij is naast de overname van elementen uit diverse religies of de Mayakosmologie ook transformatie of metamorfose te zien, waarbij enkele informanten uit de groep die zichzelf ‘Maya’ noemt, terug willen naar de ‘oorspronkelijke’ Mayakosmologie wat kan duiden op invention of tradition. Tot slot wordt in de conclusie aan de hand van de concepten rites de passage, humankindness en syncretisme, antwoord gegeven op de centrale vraag en worden mijn verhaal en die van mijn informanten samen gebracht. | |
