| dc.description.abstract | In dit onderzoek staat de vraag centraal wat de technische universiteiten van Delft en Eindhoven doen om buitenlandse onderzoekers aan te trekken en vast te houden en wat dit beleid bijdraagt aan de sociaal culturele participatie, en daarmee samenhangend, de verblijfsduur van deze onderzoekers. De Nederlandse bètatechnische sector is op dit moment afhankelijk van buitenlandse onderzoekers om het niveau van het technische onderzoek op pijl te houden. De oorzaak hiervan ligt in de grote uitstroom van Nederlandse studenten naar het bedrijfsleven. Dit onderzoek is gestoeld op theorieën omtrent de motivatie van migratie van kennismigranten (Mahroum, 2000), pullfactoren die maken dat Nederland een aantrekkelijke bestemming is (Berkhout, Smid, & Volkerink, 2010), acculturatie en integratie (Berry, 1997; Gijsberts & Dagevos, 2012) en in- en outgroup processen die meespelen bij het integratieproces (Tajfel & Turner 1979). Daarnaast is gekeken naar wat de rol van werkgevers kan zijn in het integratieproces van buitenlandse kenniswerkers. De centrale vraag is beantwoord aan de hand van drie verschillende databronnen; beleidstukken, interviews met beleidsmakers en een internetvragenlijst afgenomen onder alle buitenlandse werknemers in dienst bij de universiteiten.
Kennismigranten werkzaam in de onderzoekssector laten zich bij hun keuze voor migratie naar een bepaald land leiden door de aanwezige kennisinfrastructuur in dat land. De mogelijkheid om samen te werken met toonaangevende collega’s binnen een onderzoekscentrum met een bepaalde faam en expertise blijkt belangrijk te zijn. Aangezien beide universiteiten laten zien dat zij tot de wereldtop behoren op het gebied van bètatechnische onderzoek is de toestroom van buitenlandse onderzoekers naar Delft en Eindhoven vergelijkbaar.
Er is een duidelijk verschil te onderscheiden tussen het beleid omtrent het vasthouden van buitenlandse onderzoekers op beide universiteiten, waar de technische universiteit Delft nog zoekende is naar een goede organisatie van de faciliteiten en ondersteuning die zij hun buitenlandse werknemers bieden is de technische universiteit Eindhoven hen een stap voor en bestaat daar een duidelijk en veelomvattend internationaliseringsbeleid gericht op deze groep. Deze verschillen in het beleid brengen voor de groep buitenlandse kenniswerkers echter geen verschil in de mate van sociaal culturele participatie in de Nederlandse met zich mee. Daarnaast blijkt, in tegenstelling tot wat op basis van de theorie de verwachting is, dat de verschillende aspecten van sociaal-culturele participatie voor deze groep kennismigranten geen invloed hebben op de wil om zich langer in Nederland te vestigen. Wanneer een universiteit haar buitenlandse kenniswerkers langer vast wilt houden is het vooral van belang dat zij tevreden zijn met de faciliteiten die de universiteit hen biedt. | |
