Interactie met jonge laagtaalvaardige kinderen

Abstract

In deze thesis werd onderzocht of naar aanleiding van een onderzoek van deeltijdstudenten aan de Marnix Academie verbetering zichtbaar was wat betreft interactie tussen de studenten en jonge, laagtaalvaardige kinderen aan de hand van de RAAK-methode. Vanuit de opvatting dat aan kinderen ruimte gegeven moet worden om te spreken (waardoor de taalvaardigheid ontwikkelt) werken de studenten met de RAAK-methode (Marnix Academie, RAAK-project, 2011). In deze thesis werd de focus gelegd op de aspecten spreektijd, vraaggedrag, prikkelende beweringen en verbazing vanuit het oogpunt van de studenten (eerste onderzoeksvraag). Daarnaast werd gekeken naar de spreektijd en het nemen van initiatief door de kinderen (tweede onderzoeksvraag). Conclusies lieten zien dat er verbetering zichtbaar was op het gebied van vraaggedrag en prikkelende bewering, maar niet op het gebied van spreektijd en verbazing. Vanuit het oogpunt van het kind was op beide punten verbetering zichtbaar. Voor deze thesis was het niet de bedoeling te kijken of de RAAK-methode per se werkt, wel is getracht een helder beeld weer te geven van hoe interactie tussen deze deeltijdstudenten en jonge kinderen tot uiting komt en hoe de RAAK-methode hier een rol in heeft gespeeld.