| dc.description.abstract | Voor de moderne beschouwer lijkt de theurgie van Iamblichus op het eerste gezicht weinig of zelfs compleet onfilosofisch. In de theurgie staat het uitvoeren van rituelen met stenen, planten, dieren en aroma’s, het aanroepen van de goden en het bidden tot de goden centraal. Het doel hiervan is om je open te stellen voor de goden, zodat je kunt opstijgen naar de goden. Niet op kracht van het menselijke intellect stijgt de ziel tot grote hoogten, maar door de kracht van rituelen. Iamblichus’ theurgie roept daarom vragen op voor wat betreft haar filosofische legitimatie, dit motiveert mijn hoofdvraag: heeft Iamblichus zijn theurgie filosofisch gerechtvaardigd en, zo ja, hoe? Door Iamblichus’ metafysica, zielsleer en theurgie grondig uit een te zetten toon ik aan dat Iamblichus’ manier van argumentatie en discussie van filosofische aard is en dat zijn theurgie een filosofisch fundament heeft in de Platoonse traditie. Theurgie is voor Iamblichus noodzakelijk en het gevolg van zijn filosofische keuzes. Hoewel theurgie weinig filosofisch lijkt en inderdaad ook helemaal niet filosofisch is, heeft theurgie wel een filosofische rechtvaardiging. | |
