Een ‘dakloze’ generatie theatermakers: Een onderzoek naar de herpositionering van theaterproductiehuizen anno 2013.

Abstract

Per 1 januari 2013 is de subsidie voor de theaterproductiehuizen geschrapt uit de basisinfrastructuur van het Nederlandse kunstbeleid. Hierdoor ontvangt het totale aantal van 21 productiehuizen geen structurele financiële ondersteuning meer van de Rijksoverheid. In dit stand-van-zaken onderzoek zal worden nagegaan wat de gevolgen hiervan zijn voor de positionering van productiehuizen in het theaterveld. Eerst zal worden ingegaan op de notie van posities binnen een artistiek veld aan de hand van het gedachtegoed van kunstsocioloog Pierre Bourdieu en de auteurs Pascal Gielen en Niek vom Bruch. Vervolgens zal er gekeken worden naar de ontstaansgeschiedenis van productiehuizen en de relatie met het politieke veld. Ten slotte komt er een veldonderzoek aan bod waarin de veranderingen van de zestien theaterproductiehuizen op institutioneel niveau in kaart worden gebracht en waarbij wordt ingegaan op drie case study’s: Het Veem Theater te Amsterdam, Huis aan de Werf te Utrecht en Generale Oost te Arnhem. De belangrijkste bevindingen van dit onderzoek zijn dat het hedendaagse theaterveld en de aanwezige posities hierin sterk worden gereguleerd door de overheid. Vanaf 2013 worden de taakstelling en positie van productiehuizen niet meer vastgesteld in het kunstbeleid, waardoor productiehuizen zelfstandig een positie moeten verwerven in het veld. Hierdoor zullen zij zich opnieuw moeten definiëren en profileren.