‘Abnormaliteit’ keert het verval van kleine zielen. Een onderzoek naar de scheidslijn tussen normaal en abnormaal in De boeken der kleine zielen van Couperus

Abstract

In deze scriptie is een onderzoek gedaan naar De boeken der kleine zielen van Louis Couperus. Er is al veel literatuur verschenen over De boeken der kleine zielen. Zo worden De boeken der kleine zielen vaak bestempeld als een verhaal over het verval van een familie (Fontijn, 1983, p.110) en is er veel geschreven over de invloed van de medische theorieën uit de 19e eeuw op het werk van Couperus (Kemperink, 1992;1993;2002). In deze scriptie zijn kanttekeningen gezet bij deze bestaande literatuur over De boeken der kleine zielen. De vraag is gesteld hoe in de roman De boeken der kleine zielen het onderscheid tussen gezond en ongezond functioneert. Nauw verbonden met het onderscheid tussen gezond en ongezond is het onderscheid tussen normaal en abnormaal, buitenstaander en insider. Daarom is ook de scheidslijn tussen normaal en abnormaal en de functie hiervan onderzocht. Concluderend was te stellen dat de scheidslijn tussen normaal en abnormaal, gek en gezond, moreel en immoreel op verschillende manieren wordt geproblematiseerd. Bij de personages die spreken over gek zijn en niet gek zijn lijkt de scheidslijn volledig te vervallen, Addy heeft normale wetenschapsbeoefening nodig om het abnormale te beoefenen en het verval van een familie lijkt opeens geen verval meer te zijn. Couperus heeft met De boeken der kleine zielen een beeld gegeven van een familie waarbij het onderscheid tussen normaal en abnormaal aan het wankelen gebracht wordt. Het normale kan niet functioneren zonder het abnormale.